گیربکس صنعتی

گیِربکس :

جعبه دنده یا گیِربکس ماشینی شامل یک منبع نیرو و یک سامانه انتقال قدرت است که کاربرد خاصی از توان را فراهم می‌آورند.

به طور دیگر مجموعه‌ای از قطعاتی که شامل دنده‌های تغییر سرعت و میل‌کاردان‌هایی است که توسط آن‌ها توان را از موتور به یک محور تحت بار منتقل می‌شود.

انتقال اغلب به گیربکس که از دنده‌ها و سلسله‌ای از دنده‌ها برای فراهم‌آوری تبدیل سرعت و دور موتور از یک منبع چرخان به دستگاهی دیگر استفاده می‌کند اشاره دارد گیربکس یا جعبه دنده خودرو دارای ۴ یا ۵ دنده برای حرکت رو به جلو و معمولاً یک دنده برای حرکت به عقب و موقعیت بی‌طرف می‌باشد، امروزه از گیربکس‌های ۶ و ۷ سرعته خودکار و دستی در خودروهای نسل جدید استفاده می‌شود.

[expander_maker id=”1″ more=”بیشتر بخوانید …” less=”کمتر کن “]

وظیفه گیربکس چیست؟

گشتاور تولیدی توسط موتور باید متناسب با نیاز خودرو به چرخ ها منتقل شود. وظیفه‌ کنترل و تنظیم این قدرت با گیربکس یا جعبه دنده‌ خودرو است. درواقع گیربکس به راننده اجازه می دهد تا خودرو را با سرعت‌های مختلف در شرایط متفاوت کنترل کند. اهمیت این بخش از این جهت است که هر موتوری قادر به تولید میزان مشخصی از توان و گشتاور است. اما از طریق گیربکس می‌توان بدون بالا بردن دور موتور و گشتاور، به سرعت دلخواه رسید.

مهمترین وظایف گیربکس:

تنظیم جهت حرکت خودرو: به کمک گیربکس می‌توان جهت حرکت خودرو را به جلو و عقب کنترل کرد و به خودرو قدرت حرکت معکوس داد.

پیشگیری از سرعت‌های ناخواسته: به کمک گیربکس می‌توان خودرو را در سراشیبی‌ها و شرایط جاده‌ای که احتمال خروج سرعت از کنترل وجود دارد، اتومبیل را به صورت کامل در اختیار راننده قرار داد.

کار کردن موتور بدون حرکت خودرو: گاهی لازم است که موتور خودرو فعال باشد اما حرکتی صورت نگیرد. به کمک گیربکس می‌توان انتقال نیروی موتور به چرخ‌ها را متوقف و این امکان را فراهم کرد.

انواع گیربکس کدام اند؟

• گیربکس‌های دستی
• گیربکس‌های اتوماتیک یا خودکار
• گیربکس‌ها نیمه خودکار

 

 گیربکس‌های دستی :

گیربکس‌های دستی نیاز به درگیری کلاچ با موتور که با فشار پدال آن توسط راننده صورت می‌گیرد دارند. همچنین تعویض دنده‌ها توسط راننده به وسیله‌ دسته دنده انجام می‌شود. شاید استفاده‌ مداوم از دسته دنده آزاردهنده باشد یا فشردن و رها کردن کلاچ برای ساعت‌ها رانندگی آن‌ هم گاهی در ترافیک منجر به خستگی فراوان راننده شود، اما بسیاری همچنان گیربکس‌های دستی را به خودکار ترجیح می‌دهند. از آن جهت که کنترل خودرو کاملا در دست خود راننده است و به تمایل خود سرعت اتومبیل را افزایش یا کاهش می‌دهد. یربکس‌های دستی به ۲ دسته‌ تقسیم می‌شوند که دسته‌ قدیمی‌تر اکنون تنها در موتورسیکلت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و استفاده از آن‌ها در انواع خودروها منسوخ شده است. گیربکس‌های دستی عموما ۴ یا ۵ سرعته طراحی می‌شوند، اما به ندرت نمونه‌های ۶ سرعته‌ آن نیز تولید می‌گردد.

انواع گیربکس‌های دستی :

1- گیربکس‌های ترتیبی(غیر سنکرونیزه) :

در این نوع گیربکس دستی باید تعویض دنده‌ها به صورت پشت هم و به ترتیب صورت می‌گرفت و امکان تغییر دنده مثلا از دنده ۲ به دنده ۴ وجود نداشت. این معضل، رانندگی و کاهش یا افزایش سرعت را سخت و زمان‌بر می‌کرد.

2- گیربکس‌های غیر ترتیبی(سنکرونیزه) :

این نوع گیربکس دستی که امروزه به عنوان گیربکس‌های دستی در انواع سواری مورد استفاده است قابلیت جا گذاشتن برخی سرعت‌ها و جهش به سرعت بالاتر دنده را دارد. برای مثال می‌توان دسته دنده را از سرعت ۲ به ۴ منتقل کرد و نیاز به رعایت ترتیب نیست.

گیربکس‌های اتوماتیک :

استفاده از این نوع گیربکس‌ها راحت‌تر و ساده‌تر است و نیاز به مهارت بالایی در رانندگی برای تعویض دنده‌های به موقع و درگیر کردن کلاچ ندارند. برای استفاده از آن‌ها قرار دادن دنده در حالت رانندگی و فشردن پدال گاز کافی است تا خودرو به حرکت درآید. در این سیستم که از پیچیدگی‌های فراوانی برخوردار است، پدال کلاچ حذف می‌شود و دنده‌ صحیح و مناسب توسط خودرو برای راننده انتخاب می‌شود.

انواع گیربکس‌های اتوماتیک :

1- گیربکس‌های خودکار سیاره‌ای (AT) :

متداول‌ترین گیربکس‌های خودکار در صنعت خودروسازی هستند و از چرخ‌ دنده‌های خورشیدی سیاره‌ای برای انتقال قدرت استفاده می‌کنند. کلاچ خودکار آن‌ها هیدرولیکی است با یک سیستم کنترلی مجزا. پیشتر این گیربکس‌ها ۳ یا نهایتا ۴ سرعته ساخته می‌شدند، ولی با پیشرفت صنعت مکانیک، اکنون گیربکس‌های AT با ۹ سرعت نیز تولید می‌شوند. البته که از آن‌ها در خودروهای پیشرفته و لوکس یا اسپرت استفاده می‌شود.

2- گیربکس‌های AMT :

این گیربکس‌ها براساس جعبه دنده‌های دستی طراحی شده‌اند و عمل کلاچ‌گیری و تعویض دنده در آن‌ها از طریق قطعات الکترومکانیکی که روی آن‌ها نصب شده است انجام می‌شود. این نوع گیربکس‌ها که سیستم ساده‌تری دارن در قطعات و اجزا با گیربکس‌های دستی مشترک هستند، به همین دلیل هزینه‌ ساخت و نگهداری آن‌ها کمتر است. برای تغییر گیربکس خودرو از نوع دستی به نوع اتوماتیک از جعبه دنده‌های AMT استفاده می‌شود.

3- گیربکس‌های پیوسته‌ متغیر یا CVT :

در این نوع جعبه دنده، تعویض دنده‌ها به صورت پیوسته انجام می‌شود و فاصله‌ای که منجر به افت توان و شتاب شود در بین تعویض دنده‌ها احساس نمی‌شود.

قطعات آن‌ها متفاوت از قطعات معمول مورد استفاده در دیگر گیربکس‌ها است و انتقال قدرت در آن‌ها توسط دو قطعه‌ مخروطی شکل به نام پولی و تسمه‌ای پلیمری یا فلزی که این دو مخروط را به هم متصل می‌کند صورت می‌گیرد. این دو مخروط هر یک دارای محورهای مجزایی هستند که حول آن‌ها حرکت دورانی دارند. تغییر سرعت حرکت نسبی آن‌ها سبب تغییر سرعت گشتاور و در نتیجه تغییر دنده می‌شود.

4- گیربکس‌های DCT یا دو کلاچه :

ساختار آن‌ها شبیه به گیربکس‌های دستی معمولی است اما با استفاده از دو جعبه دنده‌ مستقل که هر یک به سیستم کلاچ جداگانه‌ مستقل خود مرتبط هستند. دنده‌های زوج و فرد به صورت جداگانه بر روی این دو گیربکس‌ مجزا تعبیه شده‌اند.

 

هر دو جعبه دنده در این سیستم با یک واحد پردازنده‌ گیربکس در ارتباط هستند و کنترل سیستم کلاچ‌گیری توسط این واحد صورت می‌گیرد. تغییر دنده و سرعت نیز با قطعات الکترومکانیکی متصل به محورهای جعبه دنده‌ها انجام می‌شود. این جعبه دنده‌ها که به صورت تمام اتوماتیک فعالیت دارند امکان تعویض دنده‌ دستی را نیز به راننده می‌دهند. این نوع گیربکس‌ها که معمولا به صورت پنج و شش سرعته تولید می‌شوند در خودروهای لوکس به کار می‌روند و استفاده از مدل هفت سرعته‌ آن‌ها نیز به تازگی در خودروها اسپرت و مسابقه‌ای رواج یافته است.

گیربکس‌های نیمه خودکار :

این نوع گیربکس که منوتیک نیز نامیده می‌شود عمل تعویض دنده را برای راننده ساده‌تر از نوع دستی و کارآمدتر از نوع اتوماتیک می‌سازد. تفاوت آن‌ها با گیربکس‌های خودکار و دستی در این است که عمل تعویض دنده به صورت خودکار انجام می‌شود اما به راننده امکان کم و زیاد کردن دنده‌ها به صورت دلخواه را می‌دهد.

گیربکس‌های خودکار معمولی در دسته دنده‌ میان کنسولی خود تنها چهار حالت حرکت، خلاص، عقب و پارک را در اختیار راننده می‌گذاشتند، اما این گیربکس‌ها که اهرم تعویض دنده‌ آنها به صورت شیفترهای مخصوص در پشت غربیلک فرمان تعبیه می‌شود امکان کنترل سرعت دنده‌ها را با کم و زیاد کردن آن‌ها به راننده می‌دهند.

انواع گیربکس‌های نیمه خودکار :

1- گیربکس‌های تیپ ترونیک :

این جعبه دنده که از ابداعات شرکت پورشه است و تکنولوژی انحصاری این کمپانی محسوب می‌شود عملکردی شبیه به گیربکس‌های خودکار معمولی دارد. پورشه امتیاز استفاده از این سیستم را به برخی خودروسازان مانند فولکس واگن و آئودی فروخته است. در این سیستم امکان تعویض دنده توسط راننده پیش از فعالیت سیستم خودکار وجود دارد. بنابراین اگر فاصله‌ تعویض دنده‌ها توسط سیستم خودکار زیاد باشد و ضرایب آن‌ها با اختلاف زیاد انتخاب شوند راننده می‌تواند به صورت دستی اقدام به تعویض دنده نماید. این نوع جعبه دنده امکان دنده معکوس را نیز به راننده می‌دهد.

2- گیربکس‌های تیپ ترونیک S :

در گیربکس‌های تیپ ترونیک راننده برای دخالت در تعویض دنده باید حالت کنترل دستی را فعال کند، اما در این سیستم که مکانیزم پیشرفته‌تری دارد، راننده بدون فعال‌سازی حالت دستی می‌تواند در عمل تعویض دنده دخالت کند و در صورت عدم دخالت مجدد او سیستم گیربکس به حالت خودکار باز می‌گردد.

3- گیربکس‌های شیفت‌ترونیک :

عملکردی شبیه به گیربکس‌های تیپ‌ترونیک S دارند. این جعبه دنده که توسط شرکت هیوندای ساخته شده و عموما در خودروهای این کمپانی به کار می‌رود تفاوت چندانی با تیپ ترونیک‌های S ندارد و تنها ممکن است در آن‌ها اهرم تعویض دنده در میانه‌ کنسول به شکل دسته دنده تعبیه شود و شاهد شیفتر فرمان در آن‌ها نباشیم.

اجزا و قطعات تشکیل دهنده گیربکس چیست ؟

• پوسته گیربکس
• شافت ورودی یا محور کلاچ
• شافت واسط یا محور زیر
• شافت خروجی یا محور اصلی
• یاتاقان یا بیرینگ گیربکس
• دسته دنده
• میل ماهک
• کشویی دنده
• ماهک
• دنده برنجی
• کاسه نمد یا عایق نشت
• چرخ دنده‌های گیربکس

چگونگی نحوه عملکرد قطعات گیربکس :

پوسته گیربکس :

جنس این بخش از چدن ریخته‌گری است و چرخ دنده‌ها، یاتاقان‌های گیربکس و محورها را در خود جای می‌دهد.

شافت ورودی یا محور کلاچ :

این محور که به شافت کلاچ نیز معروف است محور محرک گیربکس محسوب می‌شود. این محور به صورت یک ‌پارچه به چرخ‌ دنده‌ای در بخش ورودی پوسته‌ گیربکس متصل است و از طریق کلاچ با موتور خودرو در ارتباط است.

شافت واسط یا محور زیر :

این محور وظیفه‌ انتقال گشتاور از محور محرک به محور متحرک را بر عهده دارد. روی آن تعدادی چرخ ‌دنده تعبیه شده است که با محور یک‌ پارچه هستند. چرخ دنده‌ ابتدایی این محور با چرخ‌دنده‌ی محور محرک درگیر است و سرعت ورودی را که توسط موتور تولید شده است، به همان صورت و بدون تغییر در میزان آن به سمت شاف خروجی هدایت می‌کند. چرخ دنده‌های روی این شافت اندازه‌های متفاوتی دارند.

شافت خروجی یا محور اصلی :

این محور که به واسطه‌ چرخ‌دنده‌ها و یاتاقان‌ها با محور واسط در ارتباط است، نیروی تبدیل شده در جعبه دنده را به سمت میل گاردان یا دیفرانسیل هدایت می‌کند. روی این محور نیز چرخ‌ دنده‌های مختلفی تعبیه شده است اما نه به صورت یک‌پارچه. در واقع چرخ دنده‌های روی این محور که قطرهای متفاوتی هم دارند، به کمک یاتاقان‌ها روی آن حرکت دورانی دارند. حرکت این چرخ‌ دنده‌ها به واسطه‌ درگیر شدن آن‌ها با چرخ‌دنده‌های شافت واسط امکان‌پذیر می‌شود.

یاتاقان یا بیرینگ گیربکس :

این قطعه که چرخ دنده‌ هماهنگ کننده نیز نامیده می‌شود در لایه‌ داخلی دندانه‌دار ساخته شده و با حرکت کشویی به سمت چرخ دنده‌ مورد نظر رفته با آن چفت شده و موجب فعالیتش می‌شود.

دسته دنده :

این بخش، بیرونی‌ترین جزء سیستم گیربکس است. دسته دنده که در برخی از خودروهای با گیربکس اتوماتیک به طور کامل حذف شده است، عموما مسیری H شکل را برای تغییر دنده‌ها مختلف در جعبه دنده طی می‌کند. کنترل این دسته‌ اهرمی شکل ممکن است به صورت خودکار صورت بگیرد یا در دست راننده باشد.

میل ماهک :

میل ماهک رابط بین دسته دنده و ماهک است و راننده با حرکت دسته دنده در واقع میل ماهک را حرکت می‌دهد. عملکرد این میله‌ فلزی براساس نوع گیربکس متفاوت است. مکانیزم آن می‌تواند دستی، الکترونیکی، خلائی و هیدرولیکی باشد. امروزه بیشتر شاهد مکانیزم دستی و الکترونیکی آن هستیم. در حالت دستی، با حرکت دست راننده حرکت می‌کند. در این حالت همچنین تعداد میل ماهک با تعداد دنده‌ها تغییر می‌کند. برای مثال در یک جعبه دنده‌ ۴سرعته ۳ میل ماهک داریم. در مکانیزم الکترومغناطیسی حرکت میل ماهک بر پایه‌ روابط الکترو مغناطیسی و ارتباط مگنت‌های متصل به آن‌ها با هسته‌های آهنی و سیم‌پیچ‌های موجود در جعبه دنده موجب حرکت آن‌ها می‌شود.

کشویی دنده :

قطعه‌ای است که از دو جهت شیار دارد و از یک سمت ماهک در یکی از این شیارها قرار گرفته و موجب حرکت آن می‌شود و از جهت دیگر در جعبه دنده برنجی و یاتاقان در شیار دیگر آن قرار می‌گیرد و دنده انتخاب شده وارد مدار می‌شود. کشویی روی قطعه‌ای با نام توپی حرکت رفت و برگشت را انجام می‌دهد.

 

ماهک :

قطعه‌ای خمیده و فلزی است متصل به انتهای میل ماهک. نیروی وارده بر میل ماهک توسط دسته دنده به آن منتقل شده و موجب حرکتش می‌شود. حرکت ماهک نیز کشویی دنده را درگیر کرده و در نتیجه چرخ دنده‌ مورد نظر فعال شده و سرعت خودرو تنظیم می‌شود. به تعداد هر میل ماهک یک ماهک در گیربکس وجود دارد.

دنده برنجی :

برای درگیر شدن دنده‌های کشویی و یاتاقان‌های گیربکس و انجام هرچه سریعتر و دقیق‌تر این درگیری، از دنده برنجی که بین این دو قطعه قرار می‌گیرد استفاده می‌شود. دنده برنجی که جسمی فلزی و حلقه‌ای است در اطراف خود فرم دندانه‌دار دارد و به دلیل اصطکاک بیشتر با یاتاقان با سرعت بیشتری با این قطعه چفت می‌شود. همچنین در کنار یاتاقان‌ها، نیروهای دورانی و طولی وارد آمده به آن‌ها را کاهش می‌دهد.

کاسه نمد یا عایق نشت :

از یاتاقان‌ها و روغن درون آن‌ها در برابر نفوذ ذرات گرد و غبار محافظت می‌کنند.

چرخ دنده‌های گیربکس :

چرخ دنده‌ها مهم‌ترین و اصلی‌ترین قطعه در گیربکس یک خودرو هستند و بدون آن‌ها جعبه دنده معنا و کاربرد خود را کامل از دست می‌دهد. چرخ‌دنده‌ها که اساسی‌ترین قطعات مکانیکی موجود در پوسته‌ جعبه دنده به شمار می‌روند هر یک نماینده یکی از دنده‌های خودرو هستند.

در واقع اگر خودرو جعبه دنده‌ ۶ سرعته داشته باشد، ۶ جفت چرخ دنده مربوط به این سرعت‌ها در گیربکس تعبیه می‌شود. چرخ دنده‌ها، حلقه‌هایی فلزی با دیواره‌ بیرونی دندانه‌دار و در قطرهای متفاوت هستند که روی محورهای خود سوار می‌شوند. ارتباط بین محورها از طریق درگیری دندانه‌های این چرخ دنده‌ها برقرار می‌شود.

همچنین چرخ‌دنده‌ها، انتقال گشتاور را با حرکت خلاف جهت آن کنترل می‌کنند. با تفاوت در قطر چرخ‌ دنده‌ها و در نتیجه ایجاد تفاوت در سرعت حرکت آن‌ها روی محور نیز تغییر در گشتاور منتقل شده از موتور به چرخ‌ها ایجاد می‌شود. به این ترتیب که چرخ دنده‌ قطورتر به دلیل وزن بیشتر سرعت کمتری دارد و بالعکس. این چرخ دنده‌ها عامل تفاوت بین دنده‌ سنگین و سبک هستند. به این ترتیب که نحوه‌ چرخش و انتقال گشتاور توسط آن‌ها منجر به سرعت و قدرت بالاتر در دنده‌ها‌ی سنگین (چرخ دنده‌ها‌ی قطورتر) و سرعت بیشتر و قدرت کمتر در دنده‌ها‌ی سبک (چرخ دنده‌‌های نازک‌تر) می‌شود. بنابراین چرخ‌دنده‌های قطورتر مربوط به دنده‌های ابتدایی و برای شروع حرکت هستند و چرخ‌دنده‌های باریک‌تر مربوط به دنده‌های بالاتر هستند که در سرعت‌های بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

انواع دنده در گیربکس :

دنده دستی

دنده دستی ابتدایی ترین نوع جعبه دنده تعبیه شده در خودروهاست که در اوایل به صورت ۴ دنده و بعدها به ۵ و ۶ دنده تغییر یافت. دنده های دستی وابسته به فشار فیزیکی و مستقیم راننده هستند و بدون مدیریت فرد امکان تغییر حالت آن وجود ندارد.

برای تغییر حالت دنده نخست باید به دور قدرت موتور توجه کافی داشت و بعد از آن نسبت به عوض کردن دنده اقدام نمود. وجود پدال کلاچ در خودروهایی که دارای دنده دستی هستند الزامی است.

ترتیب قرار گیری دنده ها در گیربکس دستی به صورت ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، و R می‌باشد.

دنده اتومات

مکانیزم دوم اگیربکس ها به صورت اتومات است؛ در این نوع دنده ها، هیچ تغییری در عملکرد گیربکس به وجود نیامده اما تفاوت عمده و فاحشی که در این دنده وجود دارد، حذف کلاچ و عدم نیاز به نیروی فیزیکی انسانی برای تغییر حالت آن است.

در واقع، وظیفه تغییر حالت دنده دیگر به عهده راننده نبوده و مکانیزم گیربکس با توجه به دور قدرت به صورت اتوماتیک قادر به تغییر حالت های دنده می‌باشد. این عملیات توسط یک سنسور هوشمند انجام می‌شود و بعد از تشخیص زمان مناسب برای تغییر دنده، اطلاعات به کامپیوتر و بعد به سنسورهای گیربکس منتقل شده و دنده خودرو تغییر حالت می‌دهد.

امروزه خودروهایی که از دنده اتومات برخوردارند، جزء اتومبیل های کارآمدتر به حساب می‌آیند و به قیمت های بالاتر از خودروهای دنده ای به فروش می‌رسند. در واقع، وجود دنده اتومات در خودرو جزء آپشن ها به حساب می‌آید و امتیازی به خصوص برای فرد راننده به حساب می‌آید چرا که رانندگی با سهولت بیشتری را برای شخص به ارمغان می‌آورد.

انواع دنده اتومات :

دنده R

این حرف مخفف کلمه Reverse می‌باشد که به معنای حرکت معکوس یا همان دنده عقب در خودرو است. این دنده در گیربکس های دستی نیز وجود دارد.

دنده N

منظور از این حرف در دسته دنده Neutral یا همان دنده خلاص است که گیربکس را در حالت خنثی قرار می‌دهد.

دنده L

منظور از این دنده قرار گیری گیربکس در دنده یک است. این دنده در برخی از خودروهایی که از گیربکس اتومات پشتیبانی می‌شوند وجود دارد.

دنده D

حرف D مخفف کلمه Drive است که خودرو در زمان حرکت باید در این حالت قرار گیرد.

دنده – M +

زمانی که دنده را در این حالت قرار می‌دهید، گیربکس در حالت دستی یا Manual قرار می‌گیرد و فرد قادر به تعویض آن با فشار فیزیکی دست است. البته تا زمانی که خودرو شما در حال حرکت باشد این دنده کاربرد دارد چرا که در زمان توقف دنده دوباره به حالت یک برمی‌گردد.در برخی خودروها این دنده بعد از شتاب گیری بالا به صورت اتوماتیک تعویض می‌شود.

روغن گیربکس چیست؟

روغن ‌گیربکس همان روغن واسکازین است که به ‌نسبت روغن موتور طول عمر بیشتری دارد چرا که با بخش‌های گرم و داغ موتور درگیر نیست. این روغن برای گیربکس‌های موتورسیکلت‌ها نیز مورد استفاده قرار گرفته و تعویض دنده در آن‌ها را هم روان‌تر می‌کند.

توصیه می‌شود هر ۳۰ هزار کیلومتر که تقریباً معادل یک سال استفاده از خودرو است روغن گیربکس آن تعویض شود. همچنین تغییر رنگ روغن و استعمال بوی سوختگی هنگام تعویض دنده نیز از نشانه‌های دیگری است که به شما هشدار می‌دهد که زمان تعویض روغن گیربکس خودرو فرا رسیده است.

 

 

 

کار روغن گیربکس چیست؟

روغن گیربکس از جمله سیال هایی است که در سیستم گیربکس استفاده می‌شود و وظیفه اصلی آن محافظت از چرخ دنده هاست. گرانروی بالا و سازگاری با فلزات جعبه دنده خودرو از جمله مهم ترین ویژگی هایی است که روغن گیربکس دارد.

همچنین، روغن گیربکس از ورور گرد و غبار به چرخ دنده ها نیز جلوگیری می‌کند اما این مایع در دراز مدت بر اثر استفاده طولانی مدت و همچنین بالا رفتن دمای آن کارکرد و خاصیت خود را از دست می‌دهد.

به طور کلی، روغن گیربکس اهمیت بالایی از جمله موارد زیر در سیستم گیربکس خودرو دارد:

افزایش عمر مفید قطعات گیربکس

بهتر و روان تر عمل کردن جعبه دنده

کاهش درجه حرارت گیربکس

سرو صدایی از قطعات داخل گیربکس شنیده نمی‌شود

تعویض روغن گیربکس برای کم کردن استهلاک قطعات داخلی سیستم گیربکس است و عدم رسیدگی به این موضوع و به عبارت دیگر، دیر عوض کردن روغن گیربکس، سبب وارد شدن صدمات جدی به قطعات داخلی گیربکس و همچنین به وجود آمدن هزینه های بالا می‌شود.

بهترین زمان تعویض روغن گیربکس چه زمان میباشد؟

فرسایش روغن گیربکس به مررو زمان خاصیت روانکاوی آن را از بین برده و نیاز به تعویض پیدا می‌کند. در واقع، ماهیت روغن گیربکس نیز همانند روغن موتور است و بعد از طی مدت زمان مشخص باید تعویض شود.

در گیربکس های دستی بعد از طی هر ۵۰ الی ۱۰۰ هزار کیلومتر باید به فکر تعویض روغن گیربکس باشید. البته اگر بیش از حد از خودرو خود استفاده می‌کنید، بعد از هر ۲۵ هزار کیلومتر باید نسبت به تعویض روغن گیربکس اقدام کنید.

در گیربکس های اتوماتیک، به دلیل بالا بدون حرارت و دمای بالا نسبت به گیربکس های دستی، سبب پایین آمدن کیفیت روغن می‌شود که فرسودگی قطعات نیز می‌تواند مزید بر علت شود.

بهترین زمان تعویض روغن گیربکس اتوماتیک بعد از هر ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار کیلومتر است. اما بسیاری از تعمیرکاران به رانندگان توصیه می‌کنند که بعد از ۵۰ هزار کیلومتر نسبت به تعویض روغن آن اقدام کنند.

خرابی در گیربکس :

گیربکس نیز مانند دیگر اجزای خودرو گاهی به مشکلاتی برخورد می‌کند که در عملکرد صحیح آن اختلال به وجود می‌آورد. این مشکلات معمولا به دلایل مختلفی اتفاق می‌افتند، برخی از این موارد عبارتند از:

مستهلک بودن سیستم کلاچ

کاهش یا نامناسب بودن کیفیت واسکازین

خراب بودن سنسور الکترونیکی

تنظیم اشتباه چرخ دنده ها

مستهلک شدن دنده های برنجی

به وجود آمدن هر کدام یک از موارد زیر سبب به وجود آمدن برخی اختلالات در عملکرد گیربکس می‌شود که با نشانه های زیر همراه است:

 

عوض نشدن دنده ها

ایجاد سر و صدا در حالت خلاص

نشت مایعات

صداهای غیر عادی موتور

بوی سوختگی

خرید گیربکس :

گیربکس خودرو نیز از آن دسته از قطعاتی می‌باشد که در صورت بروز اشکال و اختلال نیاز به تعمیر و یا تعویض دارد. بنابراین، عدم توجه به عملکرد صحیح آن موجب بروز خسارات اساسی خواهد شد. گیربکس ها با داشتن تنوع بالا در مکانیزم و تعداد دنده ها در دسته بندی قطعات پرفروش بازار قرار می‌گیرند.

علاوه بر تعویض گیربکس در زمان هایی که دچار اختلالاتی از جمله موارد ذکر شده هستند، در برخی موارد نیز خریدارانی را می‌بینیم که تصمیم به تغییر گیربکس خودرو خود از نوع دستی به اتومات می‌‌گیرند و به دنبال یک مرکز معتبر برای تهیه بهترین و مناسب ترین نوع گیربکس هستند.

با توجه به حساسیت بالای این قطعه در عملکرد کلی خودرو، وجود هرگونه اختلال و یا معضلاتی که ناشی از کیفیت بد تولید باشد خسارات زیادی را به اتومبیل وارد می‌کند، بنابراین، نیاز است تا نسبت به مرکز مورد نظری که قصد خرید آن را دارید توجه نشان دهید. با هدف حمایت از کالاهای با اصالت و بهبود خدمات رسانی به مشتریان اقدام به فعالیت در زمینه ارائه قطعات خودرو کرده است. این مرکز طیف وسیعی از محصولات مصرفی خودرو را با ضمانت اصالت و سلامت فیزیکی کالا به مشتریان ارائه می‌دهد.

[/expander_maker]